warm oven

'Graag wil ik mijn hart eens luchten.'
Deze uitdrukking wordt vaak gebruikt om je nare gedachten of gevoelens te uiten. 

In mijn geval lucht ik mijn hart om fijne gevoelens en gedachten te uiten.
Als alleenstaande 65-plus man die niet meer werkt en zich vaak eenzaam voelde, ben ik door een kennis opmerkzaam gemaakt… op brood bakken! In de Schakel. Ik had totaal geen idee wat dat inhield. Nu weet ik het wel: heel veel.

De twee personen die hier een grote rol bij spelen, al willen ze dat absoluut niet toegeven, zijn: ten eerste, Peik, de man die ervoor zorgt dat het deeg vakkundig wordt bereid.

Ten tweede Peter, ik noem hem maar de “ovenist”. Hij zorgt ervoor dat de broodjes op de juiste tijd uit de bijzondere houtgestookte oven komen.
Toen ik er voor de eerste keer naartoe ging, voelde ik me meteen opgenomen. Wat ik bijzonder vind van het broodbakken, is dat je in contact komt met mensen van verschillende nationaliteiten en culturen. Wat mij als anti-racist, weer aan het denken zet over de vraag: hoe is het mogelijk dat mensen racistisch zijn?

Het contact wat je gezamenlijk hebt bij het bakken, is heel bijzonder. En wat ook leuk is; je mag je eigen deeg - wat je thuis hebt gemaakt - meenemen en Peter zorgt voor de rest.
De broodjes die na verloop van tijd uit de oven komen, eten we gezamenlijk op aan de gedekte tafels. Voor boter, beleg, koffie en thee wordt gezorgd!
Dat geeft een fijne en gemoedelijke sfeer.

'Ik ben gebombardeerd tot kaasschaver en dat doe ik met veel plezier.'

De dinsdagochtend is voor mij een ochtend waar ik dagen van tevoren naar uitkijk en me op verheug. En wat ik zeker niet zal vergeten: tijdens de coronatijd bleven Peik, Peter, Fatima en diverse vrijwilligers op hun post en werden er broodjes en soep door studenten bij de trouwe Schakelbezoekers aan huis afgeleverd. Geweldig!

Ik hoop de dinsdagochtend nog lang vrij te houden voor het broodbakken. Kom ook een keer kijken - en voelen - bij het broodbakken in de Schakel.

Huub Liebrand